Streven naar perfectie. Doe ik het wel goed genoeg? Is dit wel leuk genoeg? Kan het beter? Is het niet saai? Is het niet te overdreven? Wat als iemand het niet leuk vindt? Is het wel perfect genoeg?
Streven naar perfectie, stop it!
Perfect bestaat niet. Nergens niet. Niet in uiterlijk. Niet in innerlijk. Niet in opdracht beoordelingen. Niet in fitness trainingen. Niet in eten. Niet in drinken. Niet in creativiteit. Niet in gedichten. Niet in foto's. Perfect bestaat niet.
Alhoewel; mijn met veel liefde en aandacht gebrouwen bakje koffie in de morgen, komt zeeeeeer dichtbij de definitie van PERFECT!
Maar dat komt allemaal door de manier waarop jij het ziet. De manier waarop jij het bekijkt. De manier waarop jij het beoordeelt. Die manier kan wel perfect (genoeg) zijn! Is dat even fijn. Bestaat er toch nog een soort van perfectie!
It's all about your perspective!
Als je iets vanuit een ander perspectief bekijkt en beoordeelt, kan het er ineens héél anders uitzien! Als het in jouw eigen opzicht ''perfect'' is, wat maakt het dan in hemelsnaam uit wat een ander er van zal vinden?
Stel; Je hebt je haren in de krul geslagen, een lekker laagje plamuur op je hoofd gesmeerd, je nagels gelakt in je favo kleur en je meest sexy (in jou ogen) high heels uit de kast getrokken, ready to rumble! Jou perspectief op je eigen uiterlijk is dan; perfect! Wanneer iemand dan een negatieve opmerking naar je hoofd slingert, about your amazing looks (omdat ze hoogstwaarschijnlijk mega jaloers zijn, duh), kan dat jou kijk op de zaak, jou kijk op het perfecte, behoorlijk beïnvloeden. Dat is zó zonde!
Laat jou definitie van het perfecte plaatje, jou kijk op de zaak, jou perspectief, niet beïnvloeden door de meningen en roekeloze noodkreten van anderen! Ene oor in, andere oor uit!
En door jezelf te vergelijken met anderen en jou perspectief laten afhangen door de mening van anderen, leg je de lat next level, zal het nooit goed genoeg zijn en kan/moet het altijd beter.
Het gras is altijd groener bij de buren. Fuck off. Jou gras is ook groen, misschien mintgroen, maar wat nou als dat je lievelingskleur is? Het kan beter, het kan meer groen, but who cares! De manier waarop je het zelf bekijkt heeft zoveel meer waarde en het is goeeeeed genoeg!
Maar even terug op het streven naar perfectie, gewoon nee. Gewoon niet. Just don't. Bespaar jezelf die frustratie en die onzekerheid. Continu de lat zó hoog leggen om het beste van het beste te behalen. Why!
Gewoon goed, is ook goed!
Het maakt niet gelukkig, want het zal nooit goed genoeg zijn. (Because perfect doesn't exist, u know!) Constant die lat proberen te verleggen en het onmogelijke proberen te behalen, is zo zonde van je tijd! Je vindt dat wat je wilt behalen dan misschien wel leuk en het zal je achteraf een goed gevoel geven, als je het hebt ''gehaald'', maar was het leuk? Heb je er echt plezier aan kunnen beleven? Heb je er van kunnen genieten? Waarschijnlijk heb je je uit de pan gezweet om het zo goed en perfect mogelijk te krijgen. Lijkt mij niet héél erg fun.
Zelf word je er ook niet echt een leuker mens door. Het continu willen bereiken van het eigenlijk onbereikbare; focussen op beter willen zijn, en beter kunnen doen. Geniet van je tijd op deze prachtige wereldbol en leef een beetje!
Stop met streven, start met leven!
Perfectionistme is ook een bepaalde comfort zone, een veilige thuishaven. Het kan je een goed gevoel geven, opmerken dat je ergens de controle over hebt in dat waar je goed in bent. Zie je wel, ik kan dit goed! Kijk, het is perfect! Ja, maar vond je het leuk om te doen? Did you enjoy the ride? Had je er mee kunnen leven als je als cijfer een 7 had gekregen, in plaats van een 9?
Let it gooooooo! Het is goed genoeg.
Soms even uit die comfort zone stappen, kan eng voelen (want dat voelt onnatuurlijk en/of je hebt het misschien nog nooit ervaren), maar tegenlijkertijd kan het ook heel bevrijdend zijn! Want juist dan, bereik je het meeste! Je hoeft je niet tegen te laten houden door spanningen en angsten. (Wat meer dan logisch is, want iets wat buiten jou comfort zone ligt is vrijwel onbekend terrein) Maar lets try! Niet streven, maar leven!
Loslaten is l(i)efhebben!
Perfectionistme heeft ook zo zijn voordelen hoor, geen paniek. Als je er maar op een juiste, menselijke manier mee omgaat. Streven naar meer, meer uit het leven halen, doelen behalen, stappen maken, groeien in jezelf als persoon, allemaal pluspunten! Maar houd het wel leuk hè!
Ook deze blogpost is verre van perfect.
Verre van het idee van mijn perfecte blogpost plaatje. Maar ben ik er tevreden mee? Ja, best wel eigenlijk. Kan het beter? Ja, vast en zeker ook. Wil ik positieve feedback ontvangen van mijn lezers? Yes, please! Wil ik mij daarvoor volledig in de stress werken en me laten leiden door mijn perfectionistme? Noooooope! Goed genoeg is ook goed. Lezers weten niet hoe het zou zijn geworden als ik het anders had gedaan. Niemand weet hoe het zou worden als ik het anders zou schrijven. In anderen hun ogen is het misschien al perfect (of verre van), maar het is af en ik ben er blij mee! And thats important!
Als ik de lat als maar hoger en hoger zal leggen, zal het noooooit goed genoeg zijn en zit ik volgend jaar december nog steeds zonder perfecte blogpost. Het is goed zo!
Greetingzzz!
Reactie plaatsen
Reacties
💛