Wanneer ben ik beter?

The time of recovery depends on your injury. - De tijd van herstel hangt af van je letsel. 

Wanneer is ''het'' over? Wanneer ben ik gezond? Wanneer kan ik weer rationeel na denken? Wanneer is het klaar? Wanneer ben ik beter?

Er zijn dagen dat ik de gehele wereld op één hand kan dragen, maar ook dagen waarbij ik wordt overspoeld door alles en kopje onder dreig te gaan. 

Het gehele circus duurt allemaal zo zo zo lang. Het liefste had ik een toverstokje waarmee ik mezelf ''beter'' kon toveren en mijn manier van denken en doen kon omtoveren naar gezonde en positieve gedachten en gevoelens. 

Je zou misschien zeggen: Ja maar, dit heb je zelf toch in de hand? Als jij beter wilt worden en gezond wilt zijn, dan ga je toch gewoon eten en dan komt de rest vanzelf!?

Zoals ik zei; de ene dag kan het rozengeur en maneschijn zijn en de dag daarna kan het donder en bliksem zijn. Die omslag voelt onmenselijk. Het voelt als of ik daar zelf geen spreekrecht en geen keuze over heb. Het gebeurd. Het overkomt me. Mijn gedachten, vooral de ziekelijke gedachten, leven zo een eigen leven in mijn hoofd en de echte ik is (nog) niet sterk genoeg om de duivel de grond in te drukken. 

''Vroeger'' kon ik intens blijven hangen in één slechte dag. Die ene slechte dag bleef dan niet één dag, maar kon zo een hele week worden. Dat is tegenwoordig wel minder. Die knop, dat negatieve gevoel en die slechte gedachten kan ik nu iets wat makkelijker omzetten naar het goede, gezonde en positieve. 

Maar ohhhhh, die dagen die bad zijn. Het is zo naar. Zo. Naar.

Het blijven vechten tegen die nare, duivelse stem in mijn hoofd is zo intens bruut. 

Zoals ik ook al in een eerdere blogpost heb verteld, is het bizar, intens, moker pittig om hier weer uit te komen. Maar het moet. Er is geen andere optie. Om alles weer opnieuw te moeten meemaken, is onmogelijk. Dat kan niet. Dat mag niet. 

Just keep swimming!

Ik moet mezelf sterk houden, maar even. Stel je voor:

Iets in je hoofd verteld jou, met allemaal pittig goede argumenten om bijvoorbeeld niet te eten. Al die argumenten lijken toch ook nog redelijk realistisch over te komen en daar ga je dus op een gegeven moment gewoon in geloven.

Om dan juist wél te eten en het tegenovergestelde te doen van dat wat je hoofd jou verteld, is zooo lastig. 

Mijn eigen hoofd, mijn eigen gedachten zijn gewoon niet meer te vertrouwen, want ze kloppen niet met het daadwerkelijk wat juist is om te doen.

Ik moet denken en handelen met mijn hart. Want dat klopt.

Want deze dame weet diep van binnen donders goed wat wel en niet goed voor haarzelf is!

Volg en luister naar je hart, want dat klopt!

Er komt ooit een moment, dat de slechte dagen minder worden en de goede dagen overheersend zullen zijn! Met dat in mijn achterhoofd, gaan we gewoon door!! 

Heel cliché, maar een beetje geloven in jezelf, is meer dan oké toch?!! 

Tijd heelt alle wonden!

Tijd kun je niet versnellen. Tijd kun je niet pushen. Tijd kun je simpelweg niet doorspoelen. En dat is oké. Het is oke. Take allll the time you need en overhaast niets. Het komt allemaal wel goed, trust me. 

Dat is ook iets wat ik vaak heb gezegd en nog steeds vaak zeg: ''Het komt allemaal wel goed!''

Hè oma!? Een paar jaar geleden vertelde ik mijn lieve oma dat alles wel goed gaat komen. Hoelang was dat geleden, oma? 2 jaar? 3 jaar? Nou bij deze nogmaals: Alles komt goed!!

Lieeeeefs.