What i eat in a day + the fight in mind

Dit is een aardig hippe content in de wereld van eetstoornissen, geloof ik! Op YouTube volg in een aantal dames die zo af en toe in een vlog laten zien wat ze allemaal eten op een dag, super leuk! Voornamelijk Engelstalige, wat mij op een of andere manier veel meer aanspreekt. Natuurlijk ben ik GEEN vlogger, maar een blogger. So, here we go! 

Fun fact: Ik heb er serieus waar over nagedacht om te gaan vloggen, zie je het voor je? Hilarisch! Als je me een klein beetje kent dan weet je dat ik geen uitbundige prater ben, dus dat had niet heel soepeltjes verlopen denk ik, haha! 

Geen prater, maar een denker en schrijver.

Van mijn therapeut kreeg ik de opdracht mee om een ''eetdagboek'' bij te houden. Zodat ik een soort ritme in mijn eetmomenten kon maken en het boekje kon gebruiken als houvast. Ook schrijf ik in korte lijnen mijn gedachtegangen rondom het eten er in op. Zo kan ik daar eventueel op latere momenten naar terug kijken en zien dat het hele circus soms allemaal wel wat mee valt, dan hoe ik het op dat moment ervaar. Als ik me bijvoorbeeld super schuldig en vol voel na mijn ontbijt, kijk ik terug naar een andere dag hoe ik mij toen voelde. Soms staat er dan een uurtje later bij geschreven; dat het volle en schuldige gevoel weg trok. Dat geeft mij de kracht om door te gaan op dat pittige moment. Feelings are temporary! 

This too shall pas!

Een wekker heb ik niet nodig. Ik word meestal iedere dag rond de klok van 7/8 wakker. Prima tijd, dacht ik zo! Eerder (in de beginfase van het circus) werd ik iedere dag rond 5 uur wakker, dat was iets té. Door een paar keer te blijven liggen tot een uurtje of 7 (Tegen al mijn principes in, want ik was klaar wakker en mijn maag rammelde, haha!), heeft de biologische klok in mijn lichaam zich aangepast. 

+1 voor alle ochtendmensen onder ons! 

Good job body! 

Ik werd zo vroeg wakker omdat mijn hersenen al direct op volle toeren aan het werk waren. Als ik wakker werd, was ik direct klaar wakker en ready to rumble! Niet heel ''menselijk klaar wakker'', maar meer psycho. Als ik mijn ogen opende, stresten mijn hoofd en lichaam zich al dood. ''Wat moet ik ontbijten? Wat moet ik daar bij drinken? Wil ik überhaupt ontbijten? Ga ik Nutri nemen, of niet? Voel ik me dik? Waarom is mijn buik zo aanwezig? Wat ga ik doen vandaag? Als ik niets doe, heb ik ook geen ontbijt nodig toch?'' UGH!!

Everyday is a fresh new start!

Om 08.30 begin ik mijn dag. Ik begin iedere dag met een kop cappuccino met sojamelk en Nutri drink + mijn mason jar met water en verse gember! 

De Nutri drink, drink ik als aanvulling op mijn voeding. In de Nutri zitten alle voedingsstoffen waar een menselijk lichaam behoefte aan heeft. Dus vooral mijn lichaam. Doordat ik nog niet heel gevarieerd en genoeg eet, is dit een goede oplossing en aanvulling voor my body. Ik krijg zo extra voedingsstoffen binnen en het is óók nog moker lekker in mijn bakje cappu! WIN-WIN!!

Verslaafd aan de smaken: Vanille, mokka en chocolade! Cappuccino met één van die smaken!! Do i need to say more?

Rond 09.30 is het tijd voor het ''echte'' ontbijt! Omdat ik momenteel niet aan het werk ben, heb ik dagelijks de tijd om een wat uitgebreider ontbijt in elkaar te flansen. Lovely!

Mijn ontbijt is een wafel gemaakt van havermout, sojamelk en banaan. Werkelijk waar; schandalig lekker! Maar dat is natuurlijk niet alles! De topping van de wafel is het leukste gedeelte! De wafel besmeer ik royaal met 100% pindakaas met daarover heen meestal wat rozijnen, muesli, kokosvlokken, gepofte spelt, kaneel en een berg honing!

Zo zo zo lekker, lieve mensen! Sinds ik weer begonnen ben met eten is er een kleine (Lees: INTENS GROTE) liefde voor 100% pindakaas ontstaan. Pindakaas maakt alles beter. Alles. A-L-L-E-S-! 

Aangenaam, Hannah. A.k.a. PINDABAAS!

Tot en met hier gaat alles nog redelijk soepel. Mijn gedachten houden zich rustig en het is meer een gewoonte dat ik nu ontbijt dan dat het een challenge is. Dat is fijn. Challenge the fear. De challenge blijft geen challenge. De challenge is namelijk veranderd in een gewoonte.

Op sommige dagen kan het ook een tragische gebeurtenis zijn. Dan word ik al wakker met een vol gevoel en schiet mijn lichaam direct in de stressmodus. Heel naar! Ik kijk dan niet meer uit naar mijn kostelijke ontbijtje, maar zie er dan intens tegen op. Wel neem ik mijzelf iedere dag wéér voor, om wél te ontbijten. Mijn stofwisseling moet op gang blijven, anders blijf ik in deze cirkel van ellende. Break the circle! 

From challenge to habit!

Meestal neem ik tussendoor nog een bak koffie en een cappuccino met Nutri. Want zoals ik al zei; This to shall pas! Het volle gevoel verdwijnt echt wel weer! Er komt heus wel weer ruimte in mijn buikje (en in mijn hoofd) voor een lekkere cappuccino met Nutri, een snack of iets anders lekkers! 

Rond 13.00 begint de strijd. Game on. Leef je uit eetstoornis. Get ready for a heavy mind fight!!

You son of a bitch!

''Wat moet ik lunchen? Wil ik wel lunchen? Ik ben eigenlijk best nog wel vol. Als ik nu de lunch gewoon over sla, dan eet ik vanmiddag wel een wat uitgebreider tussendoortje. Als ik nu gewoon wat druiven of een stukje appel neem, is het ook wel oké. Ik wil me niet schuldig gaan voelen. Ik heb al genoeg ontbijt gehad. Ik doe niets vanmiddag, dus mijn lichaam heeft het niet nodig. Oke, misschien dan toch iets. Ik heb best wel trek namelijk. Wat neem ik? Brood? Wrap? Yoghurt? Havermout? Groente? Oké, ik neem wel niets, want ik kan toch niet kiezen. Ik weet niet wat het beste is. Is dit wel gezond? Heb ik niet te veel?''

Na een lange tijd van twijfelen, discussiëren met de eetstoornis en stressen over alles rond om het eten, ga ik er dan toch maar voor. Ik heb ook echt wel zin in iets, maar alle gedachtegangen maken het bijna onmogelijk om het gewoon te gaan doen.

Het is nu ongeveer 14.30 en ik ga beginnen aan mijn lunch. Wat in feite dus ook al tegelijkertijd mijn tussendoortje is van vanmiddag, i guess. (Dat zegt de eetstoornis stem dan hè. Die heeft het voor elkaar gekregen om het zo minimaal mogelijk te maken) Ik ga voor safe. Een bak yoghurt. Wel met een shitload aan topping. Yoghurt/kwark met appel, frozen fruits, muesli, gepofte spelt, kokosvlokken, noten, kaneel en een berg honing! Als ik het dan toch neem, moet het lekker zijn ook! Fuck off eetstoornis!

Block the thoughts!!

Het MOET mega lekker zijn, plus het MOET enigszins gezond zijn. Anders is het zonde van het aantal calorieën dat ik binnen krijg, als ik het niet eens lekker vond, snap je? Geen loze calorieën. Maar wel zo veel mogelijk, because i love food. En het MOET gezond zijn. Dan kan ik er van genieten, zonder een mogelijk schuldgevoel achteraf. Het moet een heus feest zijn. Ik maak er een heilig moment van. Iedereen moet z'n snater houden en al helemaal niet tegen me gaan praten. Het is mijn eetmoment. Leave me the hell alone! Ik wil kunnen genieten van elke hap. Elke goddelijke hap, van alle smaken en structuren in dit bakkie lekkers.

PSYCHO! Food is just food. Het hoeft niet perfect te zijn! En waarom maak ik er zo'n enorrrmmmmm ding van? Ik ga er helemaal in op, als of ik in een soort trance zit. Wtf.

Er is zóveel meer in het leven dan eten. Het leven draait niet alleen maar om eten! Ik laat bijvoorbeeld leuke momenten met vriendinnen aan mij voorbij gaan, omdat ik zo nodig een heilig eet moment moet hebben. Food is just food! 

Afijn. Bakje helemaal leeg lurken tot en met de laatste hap en done. Als het op is baal ik intens. Ik baal dat ik niet nog even wat langer kon genieten. Het was zó lekker! Zo bizar. Ik kan enigszins weer rationeel nadenken. Mijn hersenen doen het weer ''normaal''. Mijn eigen ik keert weder. Ik ben tegen de eetstoornis in gegaan. Ik heb de eetstoornis zijn mond gesnoerd. Hij schreeuwt nu dan wel heel erg hard tegen mij dat ik dik ben, vol ben en dat ik het er uit moet gooien, maar why!! Dit is wat ik wil! Ik heb er mega van genoten. Shut up! 

Laatst heb ik een wijze raad van mijn lieve tante gekregen. Echt een hele goede, just saying! Als ik gedachten op voel/hoor komen die mij vertellen dat ik het er uit moet gooien, moet ik er tegen in gaan en denken: 

Niet uit de mond, maar uit de kont!

Toch heerlijk, haha! Die vergeet ik nooit weer! Als ik blijf overgeven, zal mijn lichaam er namelijk nóóit aan wennen en zal ik altijd een intens vol en naar gevoel houden na ieder eetmoment. Die cirkel moet doorbroken worden! Zoals ik al eerder zei: From challenge to habit! Óók dit, zal ooit op een dag normaal worden. Het blijft niet zo'n mega gevecht iedere keer! Het komt goed. Ik moet door blijven gaan, des te eerder went mijn lichaam aan dit alles en voelt het als ''normaal''. 

Op een goede dag ga ik er na mijn lunch, op uit. Uit het hoofd, uit het huis, in de natuur! Op een slechte dag, waarop ik niets wil en mijn zinnen niet kan verzetten ga ik Netflixen of duik ik met een kruik in mijn bed. Ik voel me op beide momenten schuldig over het feit dat ik heb gegeten. De motivatie is uit het zicht en ik ervaar alleen nog maar de negatieve aspecten. This too shall pass, JUST SAYING! Ik kom er iedere keer wel overheen. 

Rond 16.00 krijg ik weer trek. Hoe dan! Ik ben er mentaal nog niet klaar voor om wéér wat te eten/drinken. Shit!

Het is een wonder dat ik wéér een hongergevoel ervaar, maar ik kan er nog niet helemaal mee om gaan. Er schiet paniek door mijn lichaam en mijn hoofd. Dit gaat té snel.

Oké dan. Ik speel wéér voor safe. Een cappuccino met sojamelk en Nutri. Best lekker, dus geen straf. De Nutri vult ook wel, aangezien er aardig wat voedingsstoffen in zitten, dus dat is mooi meegenomen.

Als ik een fijne dag heb kijk ik wél uit naar het middag tussendoortje. Een bakje noten met fruit, heaven. Eten is heerlijk, dus het feit dat het dan mag/kan, is genieten!

Een soort ''pre-dinner-party''! 

Rond de klok van 18.30 begint mama met het avondeten. Ik eet niet mee met de rest. Ik maak altijd iets voor mijzelf. Ook dat is nog lichtelijk (Lees: Extreem) psycho. Ik wil en moet er intens van kunnen genieten. Ik settle mijzelf dan ook in een comfy outfit met een dekentje over mij heen op de bank en kijk ondertussen een serie.

Met het avondeten kan en durf ik wel al wat variëren. Groente staat wel centraal. Op mijn Instagram account (@HANNAH.MET.EEN.H FOLLOW ME!) deel ik zo af en toe wat foto's van de food feestjes. Neem gerust een kijkje, want het is HEERLIJK! 

Na het avondeten voel ik me vol, maar ook goed. Ik kijk meestal al uit naar mijn bak yoghurt die ik later op de avond altijd neem. Ook dat is een gewoonte geworden. Ook al ben ik zo vol als wat; die bak yoghurt met een shitload aan toppings gaat er in! Iets waar ik intens naar uit kijk, dus dan doen we dat ''gewoon''. 

Een ''slurp ijsco'' gaat er ook altijd nog wel in! Na het avondeten rond 19.30 neem ik dus vaak wel een ijsco. Een water ijsco. Wij noemen die dingen slurp ijsco's omdat je moet slurpen, wil je het siroop proeven.

It's fun and tasty! 

Ik probeer het avondprogramma wat in te vullen door te Netflixen of een spelletje te spelen moederlief en mijn zusje. Even de gedachten verzetten, hup hup!

YES, 21.30!! What means: SNACKTIME! Een bakje Turkse/Griekse yogurt, of gewoon kwark met (Je verwacht het niet): appelstukjes, frozen fruits, noten, gepoft spelt, muesli, kokosvlokken, kaneel and honey! Mijn geniet momentje!! Soms neem ik een half uurtje later, NOG EEN BAK! Avonds kan ik het meer verdragen, lijkt het wel. Ik kan daarna in bed uitbuiken met een kruik en het volle, nare gevoel is minder. Ja, nee, het is er wel. Het is er juist wel, aangezien ik best veel eet in de avonduren vergeleken de rest van de dag. Maar het feit dat ik in slaap zal vallen en de volgende dag wakker wordt met een minder vol gevoel, geeft mij de rust en de toestemming naar mijzelf.

Zoals je misschien wel een beetje kunt aflezen aan deze ''What i eat in a day'', ben ik intens veel bezig met eten de gehele dag. Ik denk er de hele dag aan. Het is vrij obsessief. Als ik het ene op heb, begin ik al met nadenken/malen over het volgende. 

Als ik blijf vasthouden aan de ''safe food'' kom ik geen stap verder. Ik heb dan wel stappen gemaakt, maar niet genoeg, voor mijn gevoel. Het hoeft ook niet in een maandje ''klaar'' te zijn, maar ik blijf nu kiezen voor de veilige dingen.

De eetstoornis verteld mij dat ik er ''nog niet klaar voor ben'' en dat bijvoorbeeld vandaag nog niet de juiste dag is. Morgen ga ik het anders doen. Morgen ga ik op tijd lunchen. Morgen ga ik iets anders eten dan mijn vertrouwde bak yoghurt. Maar, dit gebeurd niet. Want morgen is het ook niet de juiste tijd. Het is nooit het juiste moment. The right moment doesn't exist! 

Fun fact: Ik eet zelfs iedere dag van hetzelfde bord, het zelfde mes en dezelfde vork. De cappuccino gaat ALTIJD in hetzelfde glas, anders is het misschien wel meer melk dan normaal. Stel je voor... Dezelfde lepel gaat bij de cappuccino. Want, misschien als ik een andere gebruik, ''lepelt'' het minder lekker en geniet ik er niet intens genoeg van. Het avondeten gaat ALTIJD in dezelfde kom. Mijn water zit altijd in mijn mason jar en niet in een gewoon glas. Mijn yoghurt gaat in het zelfde bakje als altijd. Want stel je voor! Stel je voor; één drup meer yoghurt of honing en ik ben niet tevreden met het eindresultaat. PSYCHO!  Oja, ik zit ook ALWAYS in een comfortabele outfit, inclusief een dekentje over mij heen op de bank. Why? I don't know. Always the same behavior and habit. Altijd het veilige. Geen veranderingen, want wie weet wat er kan gebeuren... 

Don't wait for the perfect moment, take the moment and make it perfect!

Hoe eng het ook is. Hoe intens veel spanning het ook opleveren gaat. Het moet. Het moet, om stappen te maken.

Metafoor tijd!

Als je in beelden denkt, kun je dit gemakkelijker begrijpen. Give it a try! 

Stel je eens voor: Een zwembad. Een kleedkamer. De weg van de kleedkamer naar het zwembad. Een zwembad, met golven. Een golfslagbad, ook wel genoemd. 

In de kleedkamer, is de eetstoornis. Veilig en vertrouwd. Maar ook alleen, eenzaam en compleet in mijn eigen wereldje.

In het zwembad is de vrije buitenwereld. De gezelligheid. Maar ook de verwachtingen van het leven, het echte leven en de spannende dingen.

Ik lig nu in het zwembad. Ik ben vanaf de rand het zwembad in gesprongen. Ik dobber nu in het zwembad. Ik ga de strijd aan. Niet meer naar de kleedkamer, maar het echte leven aan gaan. Ik dobber, maar kom niet verder. Ik wil naar de andere kant zwemmen maar ik zwem niet verder. Ik durf niet te zwemmen, want er komen golven aan. De golven staan voor de verwachtingen, de angsten.

Die golven zullen blijven. De angsten zullen blijven komen. Of ik het nu morgen of vandaag doe. De angsten (golven) blijven. Maar ik moet door die golven, want ik WIL naar de andere kant van het zwembad. Daar is mijn leven. Daar krijg ik mijn leven terug.

Ik kan het mezelf wel makkelijker maken. Hoe zwem je makkelijker, zonder angsten? Yes yes, met hulpmiddelen! (Denkbeeldig hè!) Zwembandjes, een boei, een plankje, een hand. De hulpmiddelen staan centraal voor helpende acties. Vraag om hulp, vertel het aan een vriendin, lucht je hart, cry it out enzovoort! 

You can't stop the waves, but you can learn to surf!

Nog even totaal iets anders:

Er blijft ook nog een deel in mijn hoofd en gedachten zitten die wil afvallen. HOE DAN! I LOOK LIKE TOTALLY SHIT! ''Morgen eet ik minder en gezonder!'' Maar iedere nieuwe dag kan ik mijn honger en mijn verlangens niet weerstaan en zet ik wéér een stap. Wéér een stap richting herstel. Maar dat is toch wat je wilt, Hannah? Ja, denk ik? Maar ook nee, denk ik. Dubbel! 

Eerder kon ik de verleiding van het eten en mijn hongergevoel gemakkelijk weerstaan. Nu lukt dat niet meer. Ik moet er aan toegeven lijkt het wel. Het is gezond en beter om gewoon te eten, dus wat is het probleem?!! Maar, het voelt zó verkeerd op een of andere manier!

Het voelt als of ik de eetstoornis versla. Ik roei 'm uit! En daar moet en kan ik intens om huilen. Het maakt me soms zó verdrietig. Wat als ik 'm heb verslagen? Wat als ik sterker ben? Wat als ik beter ben? Ik ben dan niet meer sterk in het niet eten, want ik kan de verleiding niet meer weerstaan en ik luister naar wat mijn lichaam voor behoeften heeft. Maar wat moet ik dan. Wat moet ik, als alles weer normaal is? Wat heb ik dan nog?

Zoveel psycho gedachtegangen. Zoveel onbegrijpelijke gedachtegangen. Vooral voor de mensen om mij heen, denk ik.

Fun fact: IK HEB DAN EEN LEVEN. Wat ik nu NIET heb. Maar het is zó eng. Ik moet iets los laten, wat van mij was/is en waar ik me goed bij voel(de) op sommige momenten. Het is eng!

Ik denk dat ik te veel denk.

Zulke gedachtegangen kunnen ook zomaar, van de hak op de tak, omslaan. Wat natuurlijk prachtig is. Ik ben in staat om weer door te strijden op een positieve manier. Ik ben in staat om de lichtpuntjes terug te vinden. Een lichtpuntje in de duisternis terugvinden. Dat is prachtig.

Als een speld in een hooiberg.

Het is óók heel heftig. Telkens die mood swings ervaren. Het kan dan wel heel fijn zijn dat ik wéér positief kan denken, na een periode van negativity. Maar het is ook best pittig. Van de hak op de tak een ander gevoel en andere gedachtegangen. Zomaar. Ik word een soort van heen en weer getrokken in mijn eigen hoofd. Heen en weer getrokken tussen the good and the bad. Die lijn moet korter. Die afstand moet dichter bij elkaar liggen, zodat de klap niet zo hard komt. Zodat het niet meer zó intens is. Het zijn heftige pieken en heftige dalen. Zwart en wit. Of ik ben heel erg blij, intens blij. Of ik ben heel erg sad, intens sad. 

All right. Jemig! Wat weer een chaotische blog post, hysterisch haha! Ik heb (toevallig vandaag) een DAILY MEAL PLAN gemaakt en op de koelkast geplakt. Zo zie ik letterlijk de dagelijkse eet planning en kan ik me er (hoop ik) meer aan vast houden! Let's try! 

Neem een kijkje in my meal plan! It's amazing!