Bloating

Blo, watte? Bloating. Letterlijk vertaald: Opgeblazen. Een opgeblazen gevoel. Opgeblazen rondom je pens, maag, buik, bast. 

Tijdens mijn eetstoornis, tijdens het diepste dal, heb ik mijn lichaam intens uitgehongerd en stond het in een overleving-stand. Mijn lichaam begon zichzelf te voeden met mijn eigen spieren. Daarom werd ik een soort lopend skelet. Mijn lichaam had alle voedingsstoffen nodig (die ik haar niet gaf) en haalde het nodige uit mijn spieren en vet. 

Je organen zijn ook spieren. Dus wanneer je jezelf uithongert en je lichaam dus al je spieren ''op vreet'' om te overleven, komen zo ook je organen één voor één aan de beurt. Daarom stopt bijvoorbeeld ook je menstruatiecyclus, omdat je zogenoemde ''voortplantingsorganen'' naar de verdoemenis gaan/zijn.

Je hebt het altijd koud, want je bloedsomloop werkt niet meer zoals het moet.

Je spijsvertering wordt vertraagd en al je organen/spieren doen er dag in, dag uit, alles aan om je eigen lichaam in leven te houden. Daarom overlijden er ook té veel mensen aan deze brute ziekte, Anorexia. Je hart is ook een spier. Als je maar lang genoeg door gaat met dit alles, wordt dat ook langzaam uitgeschakeld door zichzelf.

Wat heeft dit alles te maken met ''bloating''?

Nou, kijk. Omdat ik mijn lichaam tijdens het het dal van de hele circus act volledig heb uitgehongerd, vertrouwd mijn eigen lichaam mijzelf niet meer. Mijn lichaam kan niet meer van mij op aan, als het op voeding aan komt. 

Dus als ik mijn lichaam eindelijk weer eens iets te kanen gaf/geef, is ze heel bang dat ik het haar weer ontnemen zal, door bijvoorbeeld over te geven. Mijn lichaam doet er dus alles aan om zo snel mogelijk alle voedingsstoffen er uit te halen en door alles heel goed vast te houden. 

Mijn lichaam/buik is een soort van aan het ''hamsteren''. Alles zo gauw mogelijk inslaan en claimen, omdat ze maar nooit weet wanneer er weer een nieuwe hongersnood zal toeslaan.

Dus om te overleven, beschermd mijn eigen lichaam zichzelf. Het beschermd en isoleert de meest belangrijke, vitale organen. 

En waar zitten die vitale organen dan precies? Nou, juist. In het midden van je lichaam. Je hart, je longen, je lever, je nieren enz.

Alle voedingsstoffen gaan dus als eerste naar je vitale organen, rond om je buik. 

Vandaar dat ik dus pas, toen ik weer begon met eten, heel erg veel haar verloor. De voedingsstoffen die ik binnen kreeg gingen regelrecht naar mijn belangrijkste organen en delen van mijn lichaam en daar hoorde mijn blonde manen helaas niet bij.

PANIEK! Mijn grootste angst is werkelijkheid geworden. Ik word dik! Letterlijk dik. Zichtbaar. Voelbaar. Help! 

Nee. Ik word niet dik. Ja wel, maar tijdelijk. 

Na een paar weken regelmatig eten, voldoende calorieën binnenkrijgen, voldoende rust en herstel nemen, zal mijn lichaam weer op mij kunnen en durven te vertrouwen qua voeding. 

De bloated belly zal minderen. (Wat ik moet geloven van anderen, we will see!) Het komt na verloop van tijd niet alleen meer als een bal in je buik, maar overal. Benen, billen, armen enz.

Maaaar, hoe hendel ik dit?!

Om de ''bloat te kunnen verslaan'', MOET ik blijven eten. Regenmatig en voldoende, anders blijft het keer op keer in de overleving-modus en houdt het elke keer alles vast om mij te beschermen.

Besef even, hoe bizar dit is. Één grote mind game!

Je wilt niet dik worden, maar op de weg naar herstel is dit het enige wat je dagelijks tegenkomt en mee moet maken. Ik moet er blind op vertrouwen dat het niet permanent is, maar tijdelijk.  

Hiervoor moet je wel zo'n grote dosis aan doorzettingsvermogen hebben en een hele grote wil om beter te worden. 

9 van de 10 x schiet ik bij dit soort momenten dus ook in mijn oude patronen, van minder eten, dingen overslaan enz. Een terugval dus. Puur vanwege dit walgelijke lichaamsbeeld en nare gevoel.

Ik moet hier doorheen, hoe dan ook. Het moet. Anders blijft het. Het is ook maar tijdelijk. Dat moet ik in mind houden. Het opgeblazen en dikke belly gedoe is tijdelijk. De eetstoornis is for ever. Welke kiezen we?

Voor andere strijders die hier ook mee struggelen, er zijn hier en daar wat tips and tricks! 

- Chille kleding dragen. Lekker losjes en comfy! Geen strakke crop tops of ongein, dat triggert alleen maar.

- Neem afstand van spiegels. Elke keer als je jezelf ergens ziet/checkt in de spiegel, zul je je buik zien en daar al je focus op richten. De rest is bijzaak. Je checkt je haar, maar legt de focus echt zeker wel 100 punten op je buik. Don't. Niks of niemand wordt er beter van, trust me.

- Blijf lekker bewegen. Sluit jezelf niet op in je safe harbor. De kans dat je dan kopje onder gaat in zelf medelijden ligt volledig op de loer. Maaaaar, ga ook geen bizarre oefeningen doen met als intentie calorieën te burnen. Don't. Je bent niet dik, so why would you?

- Drink water! Water? Ik zit moker vol en moet WATER DRINKEN? Whuaat! Nee ja echt. Zo blijft je spijsvertering lekker intact, u know.

- Zoek mensen op. Blijf sociaal. Zoek je lieve vriendinnen op, die jou kunnen supporten op deze nare momenten. Een beetje afleiding is nooit verkeerd!

- Geloof in je eigen ik. Geloof in de waarheid. De harde feiten. Alles waar je aandacht aan geeft groeit. Ga je in discussie met de leugens van de eetstoornis, is de kans groot dat hij keer op keer terug komt mega.

Doorbreek de vicieuze cirkel!

Al helemaal met de mental breakdown/terugval grappen tussendoor. De momenten van terugval, dat ik wéér eens, voor de zoveelste keer, kap met eten. Zo super dom, want des te langer blijft deze hele ongein door gaan. Ik moet mijn lichaam op mijzelf laten vertrouwen. 

Keep the hell going!

Doeg!